ကၽြန္ေတာ့္အေမမွာ မ်က္လံုးတစ္လံုးပဲရွိပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကိုမုန္းတယ္...
သူမဟာ တကယ္အရွက္ရစရာသက္သက္ပါပဲ...
သူမဟာ ေက်ာင္းသားေတြ ဆရာဆရာမေတြအတြက္ ထမင္းခ်က္လုပ္ရင္း မိသားစုရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ ဝင္ေငြရွာေနရပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘဝက တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမလာေတြ႔တယ္...
ကၽြန္ေတာ္ရွက္လိုက္တာဗ်ာ...
ဘာေၾကာင့္မ်ားသူဒီလိုလုပ္လဲမသိပါဘူး...
ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကိုဂရုမစိုက္ဘဲေနလုိက္တယ္...
အမုန္းတရားနဲ႔ စူးစူးရဲရဲတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပးထြက္ခဲ့တယ္...
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတန္းေဖာ္တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္...
"ဟင္း... မင္းအေမကလည္း မ်က္လံုးတစ္လံုးပဲရွိပါလား"
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုယ္ လူမသိသူမသိေလးပဲေနလိုက္ခ်င္တယ္...
အေမ့ကိုလည္း ေပ်ာက္သြားေစခ်င္တယ္...
အဲ့ဒီေန႔မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကို ထိပ္တုိက္ေတြ႔ၿပီး ေျပာပစ္လုိက္တယ္...
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဟားစရာျဖစ္ေအာင္ အေမလုပ္ေနတာပဲ... ဘာလို႔အခုထိမေသႏုိင္ေသးတာလဲ..."
အေမကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး...
ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာလိုက္မိသလဲဆုိတာကုိေတာင္ နည္းနည္းေလးမွ မစဥ္းစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေဒါသထြက္ေနမိပါတယ္...
အေမဘယ္လုိခံစားေနရမလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္သတိမထားမိခဲ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒီအိမ္ကထြက္သြားခ်င္ခဲ့မိတယ္...
အေမနဲ႔လည္း မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္စာႀကိဳးစားခဲ့တယ္...
ပညာသင္ၾကားဖို႔ ႏုိင္ငံျခားထြက္ခြင့္ရခဲ့တယ္...
ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေထာင္က်တယ္...
ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္နဲ႔ ေနႏုိင္လာတယ္...
ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ေသြးေလးေတြလည္း ရလာခဲ့တယ္...
ကၽြန္ေတာ့္စည္းစိမ္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေသြးေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ရပါတယ္...
တစ္ေန႔ေတာ့ အေမကၽြန္ေတာ့္ဆီလာလည္တယ္...
ဒီႏွစ္ေတြမွာ အေမကၽြန္ေတာ့္ကိုမေတြ႔ခဲ့သလို သူမရဲ့ ေျမးေလးေတြကိုလည္း ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးခဲ့ပါဘူး...
တံခါးဝမွာရပ္ေနတဲ့အေမ့ကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကေလးေတြက ရယ္ေနၾကတယ္...
ကၽြန္ေတာ္မေခၚဘဲေရာက္လာတဲ့ အေမ့ကို ေအာ္ပစ္လုိက္တယ္...
"ဘာလို႔အိမ္အထိေရာက္လာၿပီး ကေလးေတြကို လန္႔ေအာင္လာလုပ္ေနတာလဲ... သြားပါဗ်ာ... အခုထြက္သြားပါ...."
ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တဲ့အခါ အေမကတုိးတုိးတိတ္တိတ္ျပန္ေျပာပါတယ္...
"ေၾသာ္... စိတ္မရွိပါနဲ႔... ကၽြန္မအိမ္မွားဝင္မိတယ္ထင္တယ္..."
ၿပီးေတာ့ သူမထြက္သြားပါတယ္...
တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းျပန္လည္ေတြ႔ဆံုပြဲအတြက္ စာတစ္ေစာင္အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္...
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးကုိ အလုပ္ကိစၥခရီးထြက္စရာရွိတယ္လို႔ လိမ္ၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္...
ေတြ႔ဆံုပြဲၿပီးတဲ့အခါ တဲအိမ္ေဟာင္းေလးဖက္ အမွတ္တမဲ့ထြက္လာခဲ့မိတယ္...
အိမ္နီးခ်င္းေတြကေျပာၾကတယ္ အေမမရွိေတာ့ဘူးတဲ့...
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္တစ္စက္မွ မက်ခဲ့ပါဘူး...
အေမကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထားခဲ့တဲ့စာတစ္ေစာင္ကို သူတို႔လွမ္းေပးၾကတယ္...
"သားေလးေရ..
သားကုိအေမအၿမဲသတိရေနပါတယ္...
သားရဲ့အိမ္ကိုလာၿပီး သားရဲ့ကေလးေတြ လန္႔ေအာင္လုပ္မိတဲ့အတြက္ အေမစိတ္မေကာင္းပါဘူး...
ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုပြဲအတြက္သားျပန္လာမယ္ဆုိတဲ့သတင္းၾကားေတာ့ အေမသိပ္ဝမ္းသာတာပဲ...
ဒါေပမဲ့ သားကိုေတြ႔ဖို႔ေတာင္ အေမအိပ္ရာထဲက မထႏုိင္ေတာ့ပါဘူးသားရယ္...
သားဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး အေမ့ေၾကာင့္ အၿမဲအရွက္ရေနခဲ့ရတဲ့အတြက္လည္း အေမစိတ္မေကာင္းပါဘူး...
သားသိလား...
သားငယ္ငယ္ေလးတုန္းက မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး မ်က္လံုးတစ္လံုးပ်က္စီးခဲ့ရတယ္ေလ...
အေမတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ့္သားကို မ်က္လံုးတစ္လံုးထဲန႔ဲႀကီးျပင္းလာမွာကို အေမဘယ္လိုမွၾကည့္မေနႏုိင္ပါဘူးသားရယ္...
ဒါေၾကာင့္ အေမ့မ်က္လံုးတစ္လံုးကို သားကိုေပးခဲ့တာပါ...
အဲ့ဒီမ်က္လံုးနဲ႔ အေမ့ကိုယ္စား ကမာၻေလာကသစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေတြ႔ျမင္ေနမယ့္သားတစ္ေယာက္အတြက္ အေမအရမ္းဂုဏ္ယူခဲ့မိတာေပါ့...
သားကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့
သားရဲ့ အေမ"
No comments:
Post a Comment