ကၽြန္ေတာ့္အေမမွာ မ်က္လံုးတစ္လံုးပဲရွိပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကိုမုန္းတယ္...
သူမဟာ တကယ္အရွက္ရစရာသက္သက္ပါပဲ...
သူမဟာ ေက်ာင္းသားေတြ ဆရာဆရာမေတြအတြက္ ထမင္းခ်က္လုပ္ရင္း မိသားစုရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ ဝင္ေငြရွာေနရပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘဝက တစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေမလာေတြ႔တယ္...
ကၽြန္ေတာ္ရွက္လိုက္တာဗ်ာ...
ဘာေၾကာင့္မ်ားသူဒီလိုလုပ္လဲမသိပါဘူး...
ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကိုဂရုမစိုက္ဘဲေနလုိက္တယ္...
အမုန္းတရားနဲ႔ စူးစူးရဲရဲတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပးထြက္ခဲ့တယ္...
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတန္းေဖာ္တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္...
"ဟင္း... မင္းအေမကလည္း မ်က္လံုးတစ္လံုးပဲရွိပါလား"
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ကိုယ္ လူမသိသူမသိေလးပဲေနလိုက္ခ်င္တယ္...
အေမ့ကိုလည္း ေပ်ာက္သြားေစခ်င္တယ္...
အဲ့ဒီေန႔မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကို ထိပ္တုိက္ေတြ႔ၿပီး ေျပာပစ္လုိက္တယ္...
"ကၽြန္ေတာ့္ကို ဟားစရာျဖစ္ေအာင္ အေမလုပ္ေနတာပဲ... ဘာလို႔အခုထိမေသႏုိင္ေသးတာလဲ..."
အေမကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး...
ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာလိုက္မိသလဲဆုိတာကုိေတာင္ နည္းနည္းေလးမွ မစဥ္းစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေဒါသထြက္ေနမိပါတယ္...
အေမဘယ္လုိခံစားေနရမလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္သတိမထားမိခဲ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒီအိမ္ကထြက္သြားခ်င္ခဲ့မိတယ္...
အေမနဲ႔လည္း မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...