လူမႈေရးကိစၥေတြ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း နားေထာင္ေပး၊ ကူေတြးေပးတဲ့အလုပ္ကေလး လုပ္ေနတာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္၊ ႏွစ္ႏွစ္နီးခဲ့ၿပီဆိုေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္ေရာက္လာသူေတြ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့
အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေတြထဲကလည္း အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအေရအတြက္ေလာက္ မမ်ားဦးေတာင္ တိုးတိုးၿပီးေရာက္လာေနၾကတာ ေတြ႕ရေတာ့ ၾကည္ႏူးရတယ္။
လာၾကတဲ့အထဲမွာ အင္မတန္နည္းတာကေတာ့ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ ကေလးမေလးေတြပါ။
သည္တစ္ေခါက္ေရာက္လာတဲ့ ကေလးမေလးနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေရးစရာက ရလို႔ သြားျပန္တယ္။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ေယာက္်ားေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုအက်ယ္တဝင့္ ေရးျပျဖစ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္း ေက်နပ္ၾကည္ႏူးမိသြားရတယ္။ (တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်ီးမြမ္းေျခေက်ာက္လုပ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔ ဖြင့္ခ်ရတာတုန္းတဲ့ဗ်ား။)
သည္လိုပါ။ ကေလးမေလးမွာက ခ်စ္သူ ရွိတယ္။ ကေလးမေလးက အသက္ ၁၈ႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသူေလး။ အဲဒါ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကို ဆိတ္ကြယ္ရာသြားဖို႔ မရမကေခၚေနသတဲ့။ ကေလးမေလးကလည္း ျငင္းတယ္။ ကေလးမေလးရဲ႕စကားက ရွင္းပါတယ္။
“သမီး အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္ေသးဘူးဆရာ၊ သမီးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း ဘာဆိုဘာမွ မျပည့္စံုေသးဘူး။ မိဘေတြကိုလည္း သမီး လုပ္ေကြ်းခ်င္ေသးတယ္” သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူက ဇြတ္ေခၚေနတယ္။ မလိုက္ရင္
ခ်စ္သူနဲ႔ကြဲခ်င္ကြဲရလိမ့္မယ္တဲ့။ အဲဒါ ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာတိုင္ပင္တာတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို ေျပာမယ္ မွတ္သလဲ။ တစ္ေခါက္တေလေတာ့ လိုက္သြားပါ သမီးရယ္လို႔ ေျပာရမွာလား။ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။
ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း သမီးနဲ႔။ ကိုယ့္သမီးေလးကိုသာဆို ေျပာျဖစ္မယ့္ စကားကိုပဲ ေျပာရပါတယ္။
“မွန္လိုက္တာ။ သမီး သိပ္မွန္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကိုကိုယ္ကိုယ္တိုင္က တန္ဖိုးထားမွ ရမွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ္ပဲ ထိန္းသိမ္းႏိုင္တာ။ သမီးသိပ္ေတာ္တာပဲ”လို႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
ကေလးမေလးက အခ်ီးက်ဴးခံလိုက္ရလို႔ ဝမ္းသာပံု မျပဘူး။ မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္၊ေပကလပ္နဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသးတယ္။
“ဘာလဲ၊ သမီးက သူနဲ႔ ကြဲသြားမွာ စိုးလို႔လား”လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ညိတ္တယ္။
“ဒါျဖင့္ သူ႔အလိုကို လိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့”လို႔ ေမးျပန္ေတာ့ ေခါင္းကိုသြက္သြက္ခါတယ္။
“ဒါဆိုလည္း ရွင္းေနတာပဲ သမီးရယ္၊ အလိုမလိုက္လို႔ ကြဲခ်င္လည္း ကြဲပါေစ။ထိန္းသိမ္းရမွာက သမီးတာဝန္ပဲ”လို႔ ေျပာလိုက္ရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ သည္ကေလးမေလး အပါအဝင္ ဒါမ်ိဳးကိစၥနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာသူေတြ ေလး-ငါးေယာက္ မကေတာ့ပါဘူး။ သည္တစ္ေယာက္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လာေတြ႕ခ်ိန္အထိ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တာ
ေတြ႕ရဖူးပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ခ်စ္သူအလိုက် မလိုက္ေလ်ာသင့္တာကို လိုက္ေလ်ာမိရာက စိတ္ညစ္ကုန္ရတဲ့သူေတြပါ။ သည္ေနရာမွာ ေယာက္်ားေတြအေၾကာင္းကို မိန္းကေလးေတြ သိေအာင္ထပ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေယာက္်ားထဲကေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သည္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တစ္စက္မွမကင္းတဲ့အျပင္ ရည္းစားသက္ေစ့ထားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း သည္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အပိုင္ေျပာလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အသက္ ၁၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ရည္းစားအျဖစ္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း (သူ႔ေရွ႕ကဟာေတြက ေျခေအးဝမ္းေရာင္ေတြပါ) စတင္တြဲခဲ့သူမွသည္ ၂၀ဝ၁ခုႏွစ္ႏွစ္ဦးမွာ လမ္းခြဲလိုက္တဲ့ (အိမ္ေထာင္ရွင္တန္မဲ့နဲ႔
ထားခဲ့ဖူးတဲ့)ရည္းစားအထိ ရွိရွိသမွ် ရည္းစားအားလံုးကို ဟုတ္ကဲ့…“ဆိတ္ကြယ္ရာ”ကို ေခၚသြားဖူးတာခ်ည္းပါပဲ ခင္ဗ်ား။ [မယံုရင္
၁၉၇၆-၇၇ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ ပထမဆံုးရည္းစားအျဖစ္ ထားခဲ့ဖူးသူကို ဆိတ္ကြယ္ရာ
အေခၚေကာင္းလို႔ ဒုကၡမ်ားတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ ဝတၳဳေလးကို ရွာသာ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခရာၿပိဳးေျပာက္ လြမ္းပြင့္ေကာက္သီ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳ၀တၳဳတိုမ်ား စာအုပ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။]
ေျပာခ်င္တာက သမီးရည္းစားရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ေယာက္်ားေတြဟာ ဘာမွန္းကိုမသိဘူး။ ဆိတ္ကြယ္ရာကိုမွ ေခၚမသြားရရင္ မေနတတ္ၾကပါဘူး။ အဲ…လိုက္တဲ့သူက လိုက္လာၿပီဆိုရင္လည္း အဲဒီ့ ကိုေရႊေယာက်ာ္းသားမ်ားဟာ
တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တိုးတိုးတက္ဖို႔လည္း တစ္စက္မွ ဝန္မေလးတတ္ၾကျပန္ဘူး။
အဲ… ေခၚရာကို မလိုက္ဘူးဆိုရင္လည္း မ်က္ႏွာေတာ္ညိဳ၊ အလိုမက်ျဖစ္ၿပီးအမ်ိဳးစံု ဂ်ီက်၊ ဂ်စ္တိုက္၊ ေမာင့္ကို မခ်စ္လို႔လား၊
မယံုလို႔လားစသျဖင့္ မ်က္ရည္ခံထိုး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပပ္ခြ်ဲႏွပ္ခြ်ဲ လုပ္တတ္တာလည္း အဲဒီ့ကိုေရႊေယာက်္ားသားမ်ားပါပဲ ခင္ဗ်ာ။
ဒါဟာ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းကပါ။ “လေရာင္ကို မေၾကာင္ဝံ့လို႔၊သစ္ပင္ေအာက္ကို ေမွာင္ခိုကာရယ္၊ ႏွစ္ေယာက္သားေတြ႕ၾကရာဝယ္”ဆိုတဲ့ ဟိုးေရွးေရွးကတည္းက ေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမ သမီးရည္းစားဘဝ
ေရာက္ၾကၿပီဆိုတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းသာ ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အာသီသက အဖိုမွာေရာ အမမွာပါ ရွိတတ္စျမဲပါ။
ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ခ်စ္သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႕ခ်င္တာကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ တြတ္ထိုးခ်င္လို႔ပါ။ ႏြဲ႕ခ်င္၊ မီခ်င္လို႔ပါ။
ဒါေပမယ့္အစ္ကို ကာလသားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ ခ်ိန္းတဲ့ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္လာၿပီဆိုကတည္းက သူလည္း ငါလိုပဲ၊ ေငြပင္လယ္လက္ပစ္ကူးခ်င္စိတ္အျပည့္နဲ႔လို႔ ထင္ကုန္တတ္ၾကပါတယ္။
အဲသလို ထင္ကုန္ေအာင္လည္း မမေတြဖက္က ခ်စ္သူကို ခ်စ္တာေလး တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ မလိုက္ေလ်ာသင့္တာေတြ လိုက္ေလ်ာျဖစ္ေနတတ္ၾကတာကိုး။ အမွန္ကေတာ့ ေယာက်္ားေတြမွာ ရွိတဲ့စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ တံု႔ျပန္တာထက္ ကိုယ့္ခ်စ္သူ
စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔စံုလံုးကန္းၿပီး ဇြတ္မွိတ္ၾကတာက အမ်ားစုပါ။သည္မွာတင္ မိန္းမေတြမ်ားႏွာေခါင္းမပါရင္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္ အေျပာခံကုန္ရေတာ့တာပါပဲ။ အခုေခတ္က်ေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ ဗီဒီယို စက္ေတြ ေပၚလာတဲ့အခါမွာ အိုးမကြာ၊အိမ္မကြာလည္း ၾကည့္စရာေတြက ေပါလာ၊ ဗီစီဒီဆိုတဲ့ ဓာတ္ျပားေလးေတြကလည္း ေပါေပါေလာေလာနဲ႔ဆိုေတာ့
ေယာက်္ားေလးေတြမွာ အတုျမင္ဖို႔က အရင္ေခတ္ကထက္ ပိုလို႔ လြယ္လာပါေတာ့တယ္။ အတတ္သင္ဖို႔က်ေတာ့
ကိုယ္နဲ႔ လက္ရွိတြဲေနတဲ့ခ်စ္သူက ပစ္မွတ္ျဖစ္ကုန္ျပန္တယ္။ ကိုယ့္တုန္းကလည္း ရည္းစားရွိလာရင္ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းခဲ့တာခ်ည္းျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ႏွမ၊ သူ႔ႏွမ၊ ကိုယ့္သမီး၊ သူ႔သမီးက်ေတာ့ သတိ မေပးလို႔က မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ (၂၀ေက်ာ္)
မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္လိုက္ခ်င္လို႔ လိုက္သြားမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ သေဘာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မို႔ ဘယ္သူကမွ ကန္႔ကြက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုေတာ့ မမမ်ား ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာစဥ္းစားသိရွိထားသင့္ပါတယ္။ ဆိတ္ကြယ္ရာကို လိုက္မိၿပီဆိုကတည္းက…
(၁) ကိုယ့္ကို အလိုတူ အလိုပါအျဖစ္ ေယာက္်ားေလးဘက္က အလိုလို သတ္မွတ္လိုက္ၿပီဆိုတာကို နားလည္ထားရပါမယ္။
(၂) လက္ကေလးကိုင္႐ံု၊ နဖူးကေလး နမ္း႐ံု၊ ပခံုးကေလး ဖက္႐ံုေလာက္နဲ႔တင္ပီးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ တြက္ဆထားရပါမယ္။ သိပ္လ်င္တဲ့ေယာက်ာ္းသားေတြဆိုရင္ ဝ႐ုန္းသုန္းကား မဟုတ္ဘဲနဲ႔
လက္ကေလးကိုင္ရင္း၊ နဖူးကေလး နမ္းရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး “က်ံဳးသြင္း”တတ္ၾကတာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ငိုက္ခနဲ
ၫြတ္က်သြားမွန္း မသိလိုက္ရသူေတြလည္း ရွိတတ္တယ္။ ဒါေတြကို ႀကိဳျမင္ထားဖို႔လိုတယ္။
ဒါက မလိုက္ခင္ကတည္းက သိေနရမွာပါ။ ဒါကို သိသိႀကီးနဲ႔ လိုက္ရင္ေတာ့…
(၁) အလိုတူလို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္
(၂) မိမိစိတ္ မိမိႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းနဲ႔ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိလိုက္ေလ်ာမယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ရပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ တိခနဲ ရပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိလို႔ရင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
သည္ေနရာမွာ “ဟင့္အင္း၊ လံုးဝ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ဘူး”လို႔ ေျပာတာ (ဝါ)ျငင္းဆန္ႏိုင္တာဟာ အရည္အခ်င္းပါ။ အသိဉာဏ္ ရွိတာပါ။ ရင့္က်က္တာပါ။
နမူနာေလးနဲ႔ ေျပာပါရေစ။ ကေလးဘဝတုန္းက “မိျဖဴနဲ႔ ငါနဲ႔ မေခၚဘူးဟ၊ နင္လည္းသူ႔ကို မေခၚနဲ႔ေနာ္”လို႔ ေျပာရင္ လိုက္ေလ်ာမိတတ္ၾကပါတယ္။ အရြယ္ေလးရလာေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးလာေျပာရင္ “ဘာဆိုင္လို႔တုန္း၊
နင့္ဘာသာမေခၚခ်င္မေခၚနဲ႔ေပါ့။ နင္မေခၚတာနဲ႔ ငါလည္း မေခၚဘဲေနရမယ္ဆိုတာကေတာ့အဓိပၸာယ္ မရွိဘူးဟာ”လို႔ ေျပာျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။
ဒါဟာ ရင့္က်က္လာမႈ အသိဉာဏ္ရွိမႈကို ျပသတာ မဟုတ္ဘူးလား။
အလားတူပဲ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးတစ္ခုခုကို စမ္းၾကည့္ရေအာင္လို႔ သူငယ္ခ်င္းကအေဖာ္စပ္လာခ်ိန္မွာလည္း “ဟင့္အင္း”လို႔ ျငင္းႏိုင္တာဟာ အသိဉာဏ္ရွိတာကိုျပတာပါပဲ။ ကေလးဘဝတုန္းက သူမ်ား ပစၥည္းေသာ၊ ဘာေသာ မသိ၊လိုခ်င္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ တဂြဲဂြဲ ေအာ္ငိုတတ္ၾကေပမယ့္ အသက္ကေလး ရလာတာနဲ႔ အမွ်သူမ်ားပစၥည္းကို ေပးသူက ေပးလို႔ အလကား ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခ်ိန္ဆကုန္ၾကတာ၊ ေပးကမ္းမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကိုပါ တြက္ကုန္ၾကတာဟာအသိဉာဏ္ရွိတာ၊ ရင့္က်က္တာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ခ်စ္သူက အဆင့္ေတြ ေက်ာ္ဖို႔ အားထုတ္တဲ့အခါမွာလည္းကိုယ့္ဘက္က ယတိျပတ္ ျငင္းပယ္ႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္မွာ အသိဉာဏ္ မႏံ႔ုနဲ႔ရာ၊ရင့္က်က္ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိရာ ေရာက္တာမို႔ ကိုယ္မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ရင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းပယ္ႏိုင္ရပါမယ္။ ျငင္းပယ္တတ္ရပါလိမ့္မယ္။
အဲ… အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ၊ လိုက္လည္း လိုက္သြားမိတယ္၊ ျငင္းဖို႔ကလည္းအားနာတယ္၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို အမ်ိဳးစံု ဂ်ီက်၊မ်က္ရည္ခံထိုးတဲ့ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့လို႔လည္းလိုက္ေလ်ာမိသြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြက တစ္စက္မွ မေကာင္းလွပါဘူး။
(၁) ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးထားေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။လံုးလံုး တန္ဖိုးမထားေတာ့တာမ်ိဳး
မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကို အရင္ကေလာက္တန္ဖိုးထားေတာ့မွာ မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ႔ရရင္ေယာက္်ားျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္ လူမွန္ရင္ သိပ္တန္ဖိုးမထားတတ္တာသဘာဝပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘက္က လြယ္လြယ္လိုက္ေလ်ာမိလို႔ ကိုယ့္ေဈးပ်က္သြားတာ၊ သူ႔ဘက္က တန္ဖိုးမထားတာဟာ ေစ့ေစ့ေတြးရင္ကိုယ့္အျပစ္ေတြခ်ည္းပါ။
(၂) တစ္ခါလိုက္ေလ်ာမိၿပီဆိုတာနဲ႔ အခါအခါ အထပ္ထပ္လိုက္ေလ်ာရေတာ့မွာလည္းသိထားဖို႔ လိုတယ္။
(၃) သည္အထဲမွာမွ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္၊ အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္ကကိုယ့္ခ်စ္သူဆိုေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔ တစ္အိမ္တည္း
ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ မနက္အိပ္ရာထက ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိလည္း ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ရွိေနသူမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္သူ႔ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇဝင္ကိုသူေျပာသေလာက္သာသိထားရတာပါ။ သူဟာ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔
ယဥ္ပါးခဲ့မွန္းကိုယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အမွန္အတိုင္း မသိႏိုင္ပါဘူး။ သည္အခါမွာ သူ႔မွာအိပ္ခ်္အိုင္ဗွီဆိုတဲ့ ကုရာနတၳိေရာဂါပိုး ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုပါအလိုလို ကူးစက္လာမယ့္ အႏၲရာယ္ႀကီးက ေက်ာခ်မ္းစရာႀကီးပါ။ အိပ္ခ်္အိုင္ဗွီပိုး ရွိသူေတြမွာ
ခ်ိဳေပါက္ေနတာမဟုတ္ဘဲ သူလို ကိုယ္လိုသြားသြားလာလာ၊ က်န္းက်န္းမာမာမို႔ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို အျမင္နဲ႔တင္၊ သူ႔စကားတစ္မ်ိဳးနဲ႔တင္ ယံုလို႔မရဘူးဆိုတာ သတိခ်ပ္ၾကေစလိုပါတယ္။ အစီအစဥ္အတိုင္း အမွတ္စဥ္ထိုးၿပီး ေျပာေနလို႔သာ ဒါက
နံပါတ္(၃)ျဖစ္သြားတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သည္အခ်က္ဟာ ထိပ္ဆံုး နံပါတ္တစ္ကသတိထားရမယ့္ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
(၄) ေနာက္ထပ္အႏၲရာယ္ကေတာ့ တျခား လိင္မွတစ္ဆင့္ ကူးစက္ေရာဂါေတြလို႔ေခၚတဲ့ ကာလသားေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳး
ကူးစက္လာႏိုင္စရာ ရွိတာေတြပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ေရယုန္ေပါက္တာလို၊ အသည္းေရာင္အသားဝါ ဘီပိုး၊ စီပိုးလိုဟာေတြလည္း ကူးစက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကလည္း လူေကာင္းပကတိေတြဆီမွာခိုေအာင္းေနႏိုင္တဲ့ေရာဂါပိုးေတြပါပဲ။
(၅) ေရာဂါေတြၿပီးတဲ့ေနာက္ တျခားဆိုးရြားတဲ့အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ကိုယ္ဝန္ရွိလာႏိုင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္ဝန္ရွိလာတဲ့အခါ ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားက တာဝန္ယူရင္ ေတာ္ရဲ႕၊
တာဝန္မယူရင္ မမမ်ားပဲအက်ိဳးနည္းရမွာပါ။ တာဝန္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ကဲတုန္းက သူတို႔ပဲ ဇြတ္ကဲခဲ့သူ ေယာက်ာ္းသားမ်ားေပမယ့္ ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ ယူလိုက္ရရင္ အဲဒီ့မိန္းမအေပၚမွာအေျခာက္တိုက္ ညိဳးတတ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြလည္း မ်က္စိနဲ႔
တပ္အပ္ ျမင္ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို ယူလိုက္တဲ့
ေယာက္်ားဟာ ကိုယ့္အေပၚမွာ အလိုလို အသာစီး ယူသြားတတ္တယ္။ တာဝန္မယူတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘဝပ်က္သြားႏိုင္တာ အထူးရွင္းေနစရာ မလိုေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူရည္းစား ထားေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးမ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ့္ခ်စ္သူကကိုယ့္ကို ဆိတ္ကြယ္ရာကို ေခၚရင္၊ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းရင္သတိထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ သည္အခ်က္ေတြကို ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
သည္အတြက္ ခ်စ္သူနဲ႔ ကြဲရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္စာအစမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကေလးမေလးကလည္း
ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျဖလိုက္ပါတယ္။
အဲသလို အလိုမလိုက္လို႔ ကြဲသြားမွေတာ့ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္မွန္း၊
ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာမႈကိုသာ လိုခ်င္မက္ေမာမွန္း အလိုလို
သက္ေသျပလိုက္ရာေရာက္ၿပီးသားမို႔ တကယ္တမ္းမွာ အဲလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ လြဲသြားတာဟာ လြမ္းစရာတစ္စက္မွ
မရွိပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ခ်စ္သူတစ္ေယာက္မရွိေတာ့ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔
အစားထိုး လို႔ရပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပ်က္သြားတဲ့ဘဝအေနအထားကိုေတာ့ ဘာနဲ႔မွ အဖတ္ဆယ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။
ဆိုလိုတာက အပ်ိဳရည္တစ္ခါပ်က္ၿပီးရင္ အပ်ိဳျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ပဲ
လက္ထပ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အူေၾကာင္ေၾကာင္ အယူအဆေတြကိုလည္း လက္ကိုင္ မထားၾကေစခ်င္ဘူး။လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပါင္းၿပီးမွ ဘယ္ဟာကသူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ ဘယ္ဟာကသာေပါင္း ညာစား၊ ဘယ္ဟာက အေပၚယံလို႔ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြတစ္ေလွႀကီး ၾကားမွာလည္း ဘယ္သူက မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ဘယ္သူက အေရးဆို အားမကိုးရဘူး၊ ဘယ္သူက ဖက္လွဲတကင္း မေနတတ္ေပမယ့္ အေရးက်အားကိုးရတယ္စသျဖင့္ ေနရင္းနဲ႔မွ သိလာရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာသမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူေတြျဖစ္ၾကတာမို႔ လူအေၾကာင္းဟာ
ေပါင္းရင္းနဲ႔မွ သိလာၿပီး ဘယ္သူကျဖင့္ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ေျပတယ္ အစပ္တည့္တယ္၊
ေရရွည္လက္တြဲႏိုင္တယ္ဆိုတာကို အမ်ားထဲက ေရြးၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ယူရတတ္စျမဲပါ။
ခ်စ္သူရည္းစား၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ဆိုတာလည္း နတ္ျပည္က လာတဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။လူထဲက လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီ့ လူေတြထဲက လူေတြကိုမွ တစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္၊ ပိေတာက္ဆိုပိေတာက္ဆိုၿပီး လက္ထပ္သူနဲ႔ခ်စ္သူကို တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာဟာ ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ့လြန္းရာ က်ပါတယ္။
ျမန္မာလည္း မပီသပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို၊ ေရွးလူႀကီးသူမေတြကိုယ္၌က ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္ေကာင္တစ္ေယာက္လို႔ ဆိုထားခဲ့တဲ့ ျမန္မာစကားဟာ အင္မတန္ ဓမၼဓိ႒ာန္က်တဲ့စကားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
အဲေတာ့ အပ်ိဳမတို႔အေနနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ခ်စ္သူရည္းစားက ကိုယ့္ကိုဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုမယ္၊ ေခၚသြားမယ္ဆိုရင္
သေဘာမလြယ္မိမွဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္ မသုတ္ရမွာကို ေတြးတတ္ေနေစခ်င္လွပါတယ္။
ထပ္ေျပာပါရေစ…
ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကမွာပါ။ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ
ျမႇင့္တင္ႏိုင္႐ိုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ဘဝကိုလည္း ေကာင္းေအာင္၊ ဆိုးေအာင္မိနစ္ပိုင္း၊ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကသာ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ဒါကို စဥ္းစားမိၾကမယ္ဆိုရင္…
အားလံုးေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ...
မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာ အတၱေက်ာ္ရဲ ႔ စာစုေလးပါ.......
No comments:
Post a Comment